Ένα χρήσιμο εγχειρίδιο.

                                       IRA

Το εξώφυλλο του βιβλίου.

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

Εκδόσεις Θούλη.

        Αντίθετα με την παραίνεση στην πρώτη σελίδα του βιβλίου εγώ θα μιλάω και θα γράφω. Η συμβουλή-εντολή μου θύμισε το αυτοκόλλητο πάνω στα τηλέφωνα των αξιωματικών στα στρατόπεδα όπου υπηρέτησα «Η τηλεφωνική επικοινωνία δεν είναι ασφαλής». Συμφωνώ, το ίδιο ισχύει και για το διαδίκτυο, για τα όσα γράφω στα μπλογκ μου, στο facebook ή στο twitter, αλλά είναι εν γνώσει μου η ύπαρξη του «Μεγάλου Αδελφού»  και είναι επιλογή μου να μην ζω μέσα στην επιφυλακτικότητα και την κρυψίνοια . Το έργο αρχίζει με το: «Η ΧΑΛΑΡΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΖΩΕΣ. Στο ταξί, στο τηλέφωνο, στα κλαμπ και στα μπαρ, στους ποδοσφαιρικούς αγώνες, στο σπίτι με φίλους. ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ. Ότι κι αν λες-Μη λες τίποτε.»

        Αν στη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε ως Έλληνες δέσμιοι ενός Μνημονίου που μας επέβαλλαν οι διεθνείς τοκογλύφοι και πλειοδότησαν με δουλικότητα οι κυβερνώντες μας, διαβάζαμε ένα τέτοιο κείμενο, όπως το παρακάτω, θα πιστεύαμε πως πρόκειται για μια Ελληνική αριστερή ή εθνικιστική (σήμερα είναι παρόμοιες) ανάλυση σε κάποιο έντυπο. Όμως όχι, αυτοί που γράφουν τα παρακάτω (σβύνω χρονολογίες για να βάλτε όσες εσείς νομίζετε πως ταιριάζουν): «…από το … και μετά, το Ελεύθερο Κράτος εγκατάλειψε κάθε προσπάθεια να εξασφαλίσει μία ανεξάρτητη οικονομία, και έφερε ξένες πολυεθνικές εταιρίες να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, αντί να αγοράσει την τεχνογνωσία τους και μετά σταδιακά, να τις στείλει πίσω. «Αφρικανοποίηση» είναι η λέξη που αλλού, χρησιμοποιούν γι’ αυτήν την κατάσταση. Από το …, ο έλεγχος όλων των υποθέσεων, ολόκληρης της …βρίσκεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά έξω από τα χέρια του…..λαού. Αναπόφευκτο επακόλουθο όλων αυτών ήταν η άνευ όρων ένταξη στην Ε.Ο.Κ., κατά τη δεκαετία του… Το Κίνημα αντιτάχθηκε στην ένταξη αυτή, τόσο στο Βορρά, όσο και στο Νότο, το … και το… και εξακολουθεί να αντιτίθεται. Είναι ενάντια σε τέτοια πολιτικο-οικονομικά κέντρα εξουσίας, της Ανατολής και της Δύσης και σε στρατιωτικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο Βαρσοβίας.».

         Αυτοί που συνέταξαν το κείμενο είναι οι δημιουργοί και μαχητές του Ιρλανδικού Απελευθερωτικού Στρατού και όταν καλούν τους πολίτες με αυτά τα λόγια: « Η αδικία να είναι οι πολίτες πολιτικά αδύναμοι, η αδικία της ανεργίας, της φτώχειας, των κακών συνθηκών στέγασης, της ανεπαρκούς κοινωνικής ασφάλειας, η αδικία της εκμετάλλευσης της εργασίας μας, της εξυπνάδας μας και των φυσικών πηγών μας, η αδικία της βάναυσης καταστροφής του πολιτισμού μας, της γλώσσας, της μουσικής μας, της τέχνης μας, του θεάτρου, των εθίμων μας, η «κληρονομημένη» αδικία της κρατικής καταπίεσης, είναι αναγκαία για τη συντήρηση του παρόντος συστήματος». Θα μπορούσαν κάλλιστα να καλούν σε αντίσταση με αυτά τα λόγια και τους Έλληνες, όπως τους συμπατριώτες τους Ιρλανδούς. Δεν ζούμε άλλωστε σε καθεστώς υποτέλειας και κατοχής και δεν επιβάλλεται η αντίσταση στους καταπιεστές μας;

        Ακολούθως, οι συντάκτες του εγχειριδίου δίνουν επιγραμματικά και με κοφτό τρόπο οδηγίες για την διεξαγωγή του ανταρτοπόλεμου, τον «κώδικα» των ανταρτών, τεχνικές αντιμετώπισης της ανακριτικής πίεσης, τη συγκέντρωση πληροφοριών και άλλα θέματα. Για το τελευταίο, το εγχειρίδιο λέει: « Μόνο ένας σίγουρος τρόπος υπάρχει για να αποκτήσει κανείς πληροφορίες γύρω από τον εχθρό: Να βγει έξω και να τις αναζητήσει.»

Η τελευταία του έκδοση.

         Αντάρτικο αγώνα εναντίον του κατακτητή (επίσης Άγγλου) διεξήγαγε με επιτυχία η Ε.Ο.Κ.Α. του Στρατηγού Γρίβα Διγενή ο οποίος συνέγραψε επίσης ένα εγχειρίδιο που σας το συνιστώ αν και περιλαμβάνονται σε αυτό και πρακτικές οδηγίες για τη δημιουργία βομβών και άλλων συσκευών. Ως εκ τούτου το συνιστώ μόνο σε όσους μπορούν να δια χειριστούν την σχετική γνώση. Επίσης ο «Πόλεμος του Ψύλλου» του Ρόμπερτ Τσέημπερς, όπου ο «ψύλλος» (με τη χρήση τακτικών ανταρτοπόλεμου) νικάει τον «ελέφαντα». Και αυτό προσθέτει στις γνώσεις που μπορεί να αποκομίσει κανείς από το βιβλίο του IRA.

Για τους "αριστερούς" αναγνώστες.

        Αν και ο εκδότης του εγχειριδίου του IRA συνιστά προσοχή στη χρήση του εντούτοις εγώ το κρίνω ασφαλές ως προς τις τεχνικές γνώσεις που μπορεί να αντλήσει κανείς από αυτό (για τη δημιουργία εκρηκτικών μηχανισμών για παράδειγμα), είναι όμως «επικίνδυνο», όπως κάθε κείμενο άλλωστε, που απευθύνεται στη φυλετική και εθνική αξιοπρέπεια ενός λαού και ωθεί σε σύγκρουση και όχι σε εφησυχασμό και δουλοφροσύνη. Από αυτή την άποψη το έργο είναι εμπρηστικό αφ’ εαυτού και μπορεί να πυροδοτήσει την ευαισθησία του Έλληνα αναγνώστη. Πρέπει εξάλλου κάποιος να πυροδοτήσει τους Έλληνες. Το βραδύκαυστο φυτίλι της εθνικής μας αξιοπρέπειας έφθασε στο τέλος του !!!

Σημείωμα:

        Αν και το ιδεολογικό χάσμα που με χώριζε από τους αρθρογράφους και τις απόψεις που εξέφραζαν οι συντάκτες του «Ιού» της Ελευθεροτυπίας, κρατάω από τη δομή των παρουσιάσεων τους τον τρόπο που συνέδεαν και πρότειναν στους αναγνώστες τους διάφορα σχετικά έργα που εμπλούτιζαν την εκάστοτε θέση που υποστήριζαν (βιβλία, περιοδικά, ταινίες και άλλα). Έτσι και εγώ σας συνιστώ:

         Να Διαβάσετε:

1.      «Αγών Ε.Ο.Κ.Α. και Ανταρτοπόλεμος», Στρατηγός Γρίβας Διγενής, εκδόσεις Λόγχη.

2.      «Ο πόλεμος του ψύλλου», Ρόμπερτ Τσέϊμπερ, Εκδόσεις Κάλβος.   

       3.  «Ο Τσελεμεντές του Αναρχικού» (γιατί όχι), Γιώργος Καράμπελλας, εκδόσεις "Ο Άγιος Θεράπων".

4.  "Το Εγχειρίδιο του Αντάρτη των Πόλεων", Κάρλος Μαριγκέλα, Εκδόσεις "Ελεύθερος Τύπος".
   

Να Αναζητήσετε:

1. Τον ιστοχώρο των εκδόσεων Θούλη