Ένα χρήσιμο εγχειρίδιο.

                                       IRA

Το εξώφυλλο του βιβλίου.

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΘΕΛΟΝΤΗ

Εκδόσεις Θούλη.

        Αντίθετα με την παραίνεση στην πρώτη σελίδα του βιβλίου εγώ θα μιλάω και θα γράφω. Η συμβουλή-εντολή μου θύμισε το αυτοκόλλητο πάνω στα τηλέφωνα των αξιωματικών στα στρατόπεδα όπου υπηρέτησα «Η τηλεφωνική επικοινωνία δεν είναι ασφαλής». Συμφωνώ, το ίδιο ισχύει και για το διαδίκτυο, για τα όσα γράφω στα μπλογκ μου, στο facebook ή στο twitter, αλλά είναι εν γνώσει μου η ύπαρξη του «Μεγάλου Αδελφού»  και είναι επιλογή μου να μην ζω μέσα στην επιφυλακτικότητα και την κρυψίνοια . Το έργο αρχίζει με το: «Η ΧΑΛΑΡΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΖΩΕΣ. Στο ταξί, στο τηλέφωνο, στα κλαμπ και στα μπαρ, στους ποδοσφαιρικούς αγώνες, στο σπίτι με φίλους. ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ. Ότι κι αν λες-Μη λες τίποτε.»

        Αν στη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε ως Έλληνες δέσμιοι ενός Μνημονίου που μας επέβαλλαν οι διεθνείς τοκογλύφοι και πλειοδότησαν με δουλικότητα οι κυβερνώντες μας, διαβάζαμε ένα τέτοιο κείμενο, όπως το παρακάτω, θα πιστεύαμε πως πρόκειται για μια Ελληνική αριστερή ή εθνικιστική (σήμερα είναι παρόμοιες) ανάλυση σε κάποιο έντυπο. Όμως όχι, αυτοί που γράφουν τα παρακάτω (σβύνω χρονολογίες για να βάλτε όσες εσείς νομίζετε πως ταιριάζουν): «…από το … και μετά, το Ελεύθερο Κράτος εγκατάλειψε κάθε προσπάθεια να εξασφαλίσει μία ανεξάρτητη οικονομία, και έφερε ξένες πολυεθνικές εταιρίες να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, αντί να αγοράσει την τεχνογνωσία τους και μετά σταδιακά, να τις στείλει πίσω. «Αφρικανοποίηση» είναι η λέξη που αλλού, χρησιμοποιούν γι’ αυτήν την κατάσταση. Από το …, ο έλεγχος όλων των υποθέσεων, ολόκληρης της …βρίσκεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά έξω από τα χέρια του…..λαού. Αναπόφευκτο επακόλουθο όλων αυτών ήταν η άνευ όρων ένταξη στην Ε.Ο.Κ., κατά τη δεκαετία του… Το Κίνημα αντιτάχθηκε στην ένταξη αυτή, τόσο στο Βορρά, όσο και στο Νότο, το … και το… και εξακολουθεί να αντιτίθεται. Είναι ενάντια σε τέτοια πολιτικο-οικονομικά κέντρα εξουσίας, της Ανατολής και της Δύσης και σε στρατιωτικές συμμαχίες, όπως το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο Βαρσοβίας.».

         Αυτοί που συνέταξαν το κείμενο είναι οι δημιουργοί και μαχητές του Ιρλανδικού Απελευθερωτικού Στρατού και όταν καλούν τους πολίτες με αυτά τα λόγια: « Η αδικία να είναι οι πολίτες πολιτικά αδύναμοι, η αδικία της ανεργίας, της φτώχειας, των κακών συνθηκών στέγασης, της ανεπαρκούς κοινωνικής ασφάλειας, η αδικία της εκμετάλλευσης της εργασίας μας, της εξυπνάδας μας και των φυσικών πηγών μας, η αδικία της βάναυσης καταστροφής του πολιτισμού μας, της γλώσσας, της μουσικής μας, της τέχνης μας, του θεάτρου, των εθίμων μας, η «κληρονομημένη» αδικία της κρατικής καταπίεσης, είναι αναγκαία για τη συντήρηση του παρόντος συστήματος». Θα μπορούσαν κάλλιστα να καλούν σε αντίσταση με αυτά τα λόγια και τους Έλληνες, όπως τους συμπατριώτες τους Ιρλανδούς. Δεν ζούμε άλλωστε σε καθεστώς υποτέλειας και κατοχής και δεν επιβάλλεται η αντίσταση στους καταπιεστές μας;

        Ακολούθως, οι συντάκτες του εγχειριδίου δίνουν επιγραμματικά και με κοφτό τρόπο οδηγίες για την διεξαγωγή του ανταρτοπόλεμου, τον «κώδικα» των ανταρτών, τεχνικές αντιμετώπισης της ανακριτικής πίεσης, τη συγκέντρωση πληροφοριών και άλλα θέματα. Για το τελευταίο, το εγχειρίδιο λέει: « Μόνο ένας σίγουρος τρόπος υπάρχει για να αποκτήσει κανείς πληροφορίες γύρω από τον εχθρό: Να βγει έξω και να τις αναζητήσει.»

Η τελευταία του έκδοση.

         Αντάρτικο αγώνα εναντίον του κατακτητή (επίσης Άγγλου) διεξήγαγε με επιτυχία η Ε.Ο.Κ.Α. του Στρατηγού Γρίβα Διγενή ο οποίος συνέγραψε επίσης ένα εγχειρίδιο που σας το συνιστώ αν και περιλαμβάνονται σε αυτό και πρακτικές οδηγίες για τη δημιουργία βομβών και άλλων συσκευών. Ως εκ τούτου το συνιστώ μόνο σε όσους μπορούν να δια χειριστούν την σχετική γνώση. Επίσης ο «Πόλεμος του Ψύλλου» του Ρόμπερτ Τσέημπερς, όπου ο «ψύλλος» (με τη χρήση τακτικών ανταρτοπόλεμου) νικάει τον «ελέφαντα». Και αυτό προσθέτει στις γνώσεις που μπορεί να αποκομίσει κανείς από το βιβλίο του IRA.

Για τους "αριστερούς" αναγνώστες.

        Αν και ο εκδότης του εγχειριδίου του IRA συνιστά προσοχή στη χρήση του εντούτοις εγώ το κρίνω ασφαλές ως προς τις τεχνικές γνώσεις που μπορεί να αντλήσει κανείς από αυτό (για τη δημιουργία εκρηκτικών μηχανισμών για παράδειγμα), είναι όμως «επικίνδυνο», όπως κάθε κείμενο άλλωστε, που απευθύνεται στη φυλετική και εθνική αξιοπρέπεια ενός λαού και ωθεί σε σύγκρουση και όχι σε εφησυχασμό και δουλοφροσύνη. Από αυτή την άποψη το έργο είναι εμπρηστικό αφ’ εαυτού και μπορεί να πυροδοτήσει την ευαισθησία του Έλληνα αναγνώστη. Πρέπει εξάλλου κάποιος να πυροδοτήσει τους Έλληνες. Το βραδύκαυστο φυτίλι της εθνικής μας αξιοπρέπειας έφθασε στο τέλος του !!!

Σημείωμα:

        Αν και το ιδεολογικό χάσμα που με χώριζε από τους αρθρογράφους και τις απόψεις που εξέφραζαν οι συντάκτες του «Ιού» της Ελευθεροτυπίας, κρατάω από τη δομή των παρουσιάσεων τους τον τρόπο που συνέδεαν και πρότειναν στους αναγνώστες τους διάφορα σχετικά έργα που εμπλούτιζαν την εκάστοτε θέση που υποστήριζαν (βιβλία, περιοδικά, ταινίες και άλλα). Έτσι και εγώ σας συνιστώ:

         Να Διαβάσετε:

1.      «Αγών Ε.Ο.Κ.Α. και Ανταρτοπόλεμος», Στρατηγός Γρίβας Διγενής, εκδόσεις Λόγχη.

2.      «Ο πόλεμος του ψύλλου», Ρόμπερτ Τσέϊμπερ, Εκδόσεις Κάλβος.   

       3.  «Ο Τσελεμεντές του Αναρχικού» (γιατί όχι), Γιώργος Καράμπελλας, εκδόσεις "Ο Άγιος Θεράπων".

4.  "Το Εγχειρίδιο του Αντάρτη των Πόλεων", Κάρλος Μαριγκέλα, Εκδόσεις "Ελεύθερος Τύπος".
   

Να Αναζητήσετε:

1. Τον ιστοχώρο των εκδόσεων Θούλη

ΕΠΙΛΑΡΧΙΑ

Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Ένατη Διάσταση, 1^η έκδοση 2011.

         Γιατί ξεκινάω με την παρουσίαση ενός κόμικ άλμπουμ; Βρήκα ίσως πιο εύκολη λύση την ανάγνωση κόμικ (και την παρουσίασή του) από αυτήν ενός μυθιστορήματος, μιας συλλογής διηγημάτων ή ενός ιστορικού έργου; Δεν είναι αυτός ο λόγος καθώς ως υπεύθυνος μιας Σχολικής Βιβλιοθήκης στη Λιβαδειά και πληθώρα έργων έχω στη διάθεσή μου και διαθέσιμο χρόνο. Ένα άλμπουμ κόμικ είναι ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό έργο καθώς το σκίτσο είναι μια εικαστική τέχνη ενώ το κείμενο του έργου (όταν έχει) είναι λογοτεχνία.

        Έτσι, το άλμπουμ «ΕΠΙΛΑΡΧΙΑ» του Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου που σε συνέχειες διάβασα στο ένθετο περιοδικό «9» της Ελευθεροτυπίας (που έπαιρνα για το διήγημα επιστημονικής φαντασίας) έχει δικαιωματικά θέση στα περιεχόμενα του ημερολογίου μου. Προσωπικά δεν άντλησα καμία αισθητική απόλαυση από τα καρέ του κόμικ που θα προτιμούσα να είναι σχεδιασμένα με την τέχνη που έχουν κάποια μόνο από αυτά, όπως το ελικόπτερο και οι στρατώνες (γενικά τα αντικείμενα και όχι οι άνθρωποι). Όλα τα υπόλοιπα με απώθησαν και τα διάβασα δύσκολα. Αναγνώρισα όμως και θυμήθηκα και εγώ σκηνές και παράλογες ιστορίες από τη στρατιωτική μου θητεία στην ίδια μάλιστα Μεραρχία του Έβρου, την 112^η (στο Πυροβολικό όμως).

        Η ανάγνωση όμως του προλόγου του δημιουργού (ποτέ μην προσπερνάτε πρόλογο και εισαγωγή) κέντρισε το ενδιαφέρον μου με την οργίλη διάθεση του και την έκφραση απόψεων που πέρασαν και από το δικό μου μυαλό, ιδίως αφού συνδέει την στρατιωτική θητεία με παραδείγματα από τον σύγχρονο Ελληνικό μεταολυμπιακό αθλητισμό. Συμφωνώ απολύτως με τη διαπίστωσή του πως «Όπως και στην Ελληνική Δημοκρατία, έτσι και στον Ελληνικό Στρατό θεωρείται προτιμότερο να φαίνονται τα πράγματα εύτακτα κι ας μη γίνεται απολύτως τίποτε, από το να υφίσταται μια όψη ευταξίας.». Θα μπορούσα να προσθέσω και στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.. 

        Επίσης (ομολογώντας μια μιλιταριστική προδιάθεση) εκτιμώ την παραδοχή του καλλιτέχνη πως «Όλα τούτα στις σελίδες που ακολουθούν, δεν είναι καμιά μομφή αποκλειστικά στο στρατό, ούτε μια διαμαρτυρία ενάντια στις ιεραρχίες κι επ’ ουδενί, δεν είναι κανένα προσκλητήριο σε επαναστάσεις. Περισσότερο εμφανής είναι η αποστροφή μου όχι για το στρατό-κατά τη θητεία μου πέρασα εξ’ άλλου θαυμάσια- αλλά για την κατάσταση γενικότερα .». 

        Τέλος, επιδοκιμάζω, για αυτό και αντέχω το τραχύ σκίτσο του, τον εύστοχο παραλληλισμό που επιχειρεί θυμωμένος με την υποκριτική στάση της Πολιτείας (που φαίνεται έντονα στην πρακτική της στρατιωτικής θητείας) όπου λέει «Πιο πολύ την εν γένει ελληνική κατάντια σχεδίαζα, τη μικρόψυχη Ελλαδίτσα, που ενώ ξερνούσε τη χολή της στον αριστεύσαντα μαθητή Οδυσσέα Τσενάϊ, στεκόταν σούζα σε ντοπέ πιθήκους που ’χαν το εθνόσημο κοτσαρισμένο στο βυζί. Και που για να μην χάσουμε τους κάναμε και αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων κι ας μην ξέρανε ούτε το όνομά τους να πουν στ ελληνικά κι ας κυνηγήθηκαν ορισμένοι απ’ αυτούς στις εξοχές της Αττικής για να μετρηθεί η ντόπα στα κάτουρά τους…. Όταν βρεθήκανε δε το 2008 σχεδόν άπαντες ντοπέ, πάει το ελληνικό DNA.Φυσικά όμως κι εκεί φταίγανε οι ξένοι, που μας καταδίωξαν τάχα μου, κι όχι εμείς που σαν μια νέα Ανατολική Γερμανία ξεφυτρώσαμε ερμαφρόδιτους αθληταράδες ένθεν κακείθεν σαν τα μανιτάρια.». Την ίδια ώρα, θα προσθέσω εγώ οι κατεξοχήν παιδαγωγοί οι ορκισθέντες για την διακονία της καλλιέργειας του «ευ αγωνίζεσθαι» και της Φυσικής Αγωγής «εξοστρακίζονται» και καταδιώκονται με την εφαρμογή ενός σχολαστικού σχεδίου αποδόμησης των δομών ανάπτυξης του Αθλητισμού, τα Αθλητικά Σχολεία, τις Σχολικές αθλητικές διοργανώσεις και τον Μαζικό Αθλητισμό. Ζητάω συγγνώμη από τον δημιουργό για το δικό μου «ξέσπασμα» που προκάλεσε η εισαγωγή του.

        Ο καλλιτέχνης καταλήγει με μια φράση του Γιάννη Τσαρούχη: «Η Ελλάδα θα ήταν ένα υπέροχο μέρος αν δεν εκατοικείτο από Έλληνες.». Συμφωνώ στην υπερβολή του.  

                 

The Biblionnaire



Η ιστοσελίδα που αποκαλύπτει στους φίλους (και κυρίως στους εχθρούς) του Γιάννη Μπαχά τις βιβλιοφιλικές προτιμήσεις του ώστε να βγάλει κανείς αστήρικτα και αυθαίρετα συμπεράσματα για τις πολιτικές και λοιπές πεποιθήσεις του. Εδώ καταγράφονται οι κρίσεις μου για τα βιβλία, περιοδικά και άλλης μορφής έργα που μελέτησα και που προτείνω να κάνετε και εσεις ή σας προειδοποιώ να αποφύγετε. Πολλές φορές ευχήθηκα κάποιος φίλος ή γνωστός μου που εκτιμώ να είχε διαβάσει ένα έργο που με δελέασε ο τίτλος, ο συγγραφέας ή κάποια παρουσίασή του που εντόπισα. Δυστυχώς, δεν είχα πάντα μια ακόμη κρίση και έτσι χρειάστηκε να διαβάσω και βιβλία και να το μετανοιώσω. Παρόλα αυτά σε καμμία περίπτωση ακόμη και η ανάγνωση ενός "κακού" (με τα δικά μου κριτήρια) βιβλίου δεν είναι άχρηστη. Εγώ πάντως ίσως σας ωθήσω ή απωθήσω στην ανάγνωση όσων διάβασα προσφάτως ή ανέτρεξα πάλι ή παρουσίασα ο ίδιος σε κάποιες περιπτώσεις. Σας παρακαλώ να μου δώσετε μια επανατροφοδότηση ώστε να διατηρήσω τον αρχικό ενθουσιασμό μου και να συνεχίσω για αρκετό καιρό ότι αρχίζω σήμερα. Στείλτε μου κρίσεις και επικρίσεις, απόψεις, φωτογραφίες και κείμενα. Η ονομασία του ημερολογίου είναι ένας συνδιασμός της λέξης Βιβλίο και Billionnaire (δισεκατομμυριούχος) αφού η κατοχή μέσω της ανάγνωσης όσο το δυνατόν περισσοτέρων βιβλίων είναι πλούτος. Ελάτε στο θησαυροφυλάκειο μου και δείτε τους "θησαυρούς μου.